Luister ‘s naar me. Dat is het thema van de
tweede Week van de Opvoeding. En waarschijnlijk heb je het al meegekregen: deze
week die van 1 tot en met 7 oktober 2012 duurt heeft ervoor gezorgd dat er door
het hele land activiteiten zijn in het kader van ‘Luister ‘s naar me’. Wat mij
als pedagoog sterk verbaast is het
feit dat het zo bijzonder moet zijn, dat we één weekje bezig zijn met dit
thema. Een weekje per jaar bezig zijn met de week van de opvoeding? Je zou daar
het hele jaar mee bezig moeten zijn! Toen mij gevraagd werd aandacht aan het
thema ‘Luister ‘s naar me’ te bespreken heb ik lang gedacht aan allerlei
informatie die je zou kunnen geven over peuters. Of kleuters. Of
basisschoolkinderen. Peuters hebben er moeite mee om te luisteren, omdat ze
geluiden wel registreren, maar de betekenis van de woorden niet altijd tot zich
laten doordringen. Kleuters kunnen al beter ‘luisteren’, maar zijn nog zo op
zichzelf gericht dat ze het nogal eens te druk hebben om goed te luisteren. En
basisschoolkinderen hebben ook zo hun eigen redenen waarom ze niet altijd even
goed luisteren… Maar deze opvoedkundige informatie staat uitgebreid op de site
van OPVON. Nee, ik zou in deze column liever de zaak eens omkeren. En weer starten bij dat
ene weekje waarin aandacht aan opvoeden besteed mag worden. Ik zou willen
zeggen: Overheid Luister ‘ns naar me. Luister eens naar de kinderen en wat ze
nodig hebben. Luister naar de ouders en wat zij nodig hebben. Denk na over de
gevolgen van de extreme bezuinigingen voor gezinnen. Als daar alleen maar geld
af gaat, dan zal op een gegeven moment het kind letterlijk het kind van de
rekening worden. Het blad Pedagogiek in Praktijk (sep. 2012) besteedt
uitgebreid aandacht aan armoede in gezinnen. Armoede is niet alleen moeilijk
omdat er domweg weinig te besteden is. Armoede heeft ook een negatief effect op
kinderen omdat er grote spanningen in het gezin heersen wanneer elk dubbeltje
moet worden omgedraaid. Die spanningen kunnen op allerlei manieren worden
geuit. Tegen elkaar en ook tegen de kinderen. Overheid zou ik willen zeggen,
realiseer je dat de kinderen de toekomst vormen. Zorg ervoor dat de kinderen
een stevige basis kunnen leggen, dat ze zich goed kunnen ontwikkelen. En dat
betekent dat ik zou pleiten voor meer kinderbijslag in gezinnen die minder te
besteden hebben. Voor goedkope kinderopvang, voor hulp dichtbij. Wacht niet met
hulp aan gezinnen wanneer je al van ‘risicogezinnen’ gaat spreken. Maar geef
juist in een vroeg stadium advies, steun en begeleiding, als ouders erom
vragen. OPVON draagt haar kleine steentje bij waar ouders gratis hun vraag over
de opvoeding van hun kind kunnen stellen. En namens kleine organisatie en alle ouders van Nederland zou ik de
nieuwe premier, of het nu Rutte of Samson wordt willen vragen: Luister ‘s even naar mij, maar vooral
naar alle kinderen en ouders in Nederland, die behoefte hebben aan goede en
betaalbare kinderopvang, aan goed basisonderwijs, aan hulp bij het opvoeden als
het nodig is, en begrip, respect en psychologische en financiële steun wanneer
het moeilijk gaat in de opvoeding. Geen commentaar van buitenaf, niet al te
snel oordelen over het ouderschap. Maar respect voor wat heel veel ouders op
dit moment met veel zorg en liefde doen: ondanks de financiële crisis er voor
hun kinderen het beste van maken!
www.opvoedingsvragen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten